Tak zupełnie w skrócie, to tworzenie swojej teraźniejszości. Napisano wiele na ten temat, a tysiące badań i eksperymentów potwierdzają, że sami konstruujemy otaczającą nas rzeczywistość, ominę więc przytaczanie dowodów na to, że jest to możliwe.
Dla „niewierzących” mam tylko trzy słowa: Wiara czyni cuda :D
Zaś zainteresowanym polecam dokument dr. Bruce’a Liptona „Umysł ponad materią”  cz. I i II:

i książkę „Myśli to materia” Churcha Dawsona. W ciekawy i poparty naukowymi dowodami sposób, autorzy wyjaśniają proces kreacji i to w jaki sposób wpływa on na nas i nasze otoczenie. Jeżeli, tak jak ja, potrzebujesz faktów i lubisz zrozumieć o co chodzi, to te dwie pozycje są dla Ciebie.

Dzisiejsza nauka potwierdza już otwarcie, to, co kiedyś zostawiała mistykom, szamanom i uzdrowicielom: Wszystko jest energią i energię tę można kształtować. Potwierdza również, że sami tworzymy, kreujemy, komponujemy, formujemy, budujemy, definiujemy, programujemy i kształtujemy świat, w którym żyjemy.
Nasze komórki to wyjątkowe „anteny”, które odbierają informacje z otoczenia i po przeanalizowaniu ich, w mega szybkim tempie, mózg/umysł przygotowuje odpowiedź.
W każdej sekundzie „wymieniamy” ok. 810.000 komórek, które rozmnażają się, każda zgodnie ze swoimi wzorem, przekazując ten wzór dalej. Badania pokazują również, że komórki rodzące się w przyjaznym i optymalnym środowisku, mają zapisane informacje o podobnej treści. Zaś komórki powstające we wrogim otoczeniu, takie właśnie sygnały wysyłają i podobnych odpowiedzi się spodziewają. Otoczenie i środowisko to również nasz stan emocjonalny.

Jaki z tego wniosek? Kiedy jesteś w dobrym nastroju, tworzysz pozytywne otoczenie, kiedy zaś jesteś niezadowolony, tworzysz otoczenie negatywne. Tworzysz i przyciągasz. Prawo Przyciągania mówi, że podobne przyciąga podobne i nie chodzi tylko o osoby. Przyciągamy zdarzenia potwierdzjące nasz wewnetrzny stan, nasze prawdziwe przekonania i programy. Przyciągamy świat odpowiadający treściom naszej kreacji.

Czyli kreowanie życia to świadome programowanie przyszłości, tak?

No nie do końca… z jednej strony tak, ale…

Kreowanie kojarzy się nam z procesem twórczym i proces ten, jako taki, jest świadomy lub przynajmniej zamierzony. I tak podchodząc do sprawy, należałoby podkreślić, że kiedy mówimy o kreowaniu życia to mamy na myśli świadomy proces, w odróżnieniu od innego, nieświadomego. Ale w przypadku życia sprawa jest… poważniejsza i wymaga palabras mayores czyli w wolnym tłumaczeniu „większych” słów.

Wyrażenie „kreowanie życia” przekazuje tylko informację, że życie to nie jest twór stały, z góry ustalony czy tworzony i kierowany przez kogoś innego, np. Boga. Sami kreujemy swoje życie. U większości ludzi proces tem przebiega mimowolnie, automatycznie ale nigdy nieświadomie. W każdym momencie podejmujemy decyzje jak chcemy potraktować to co nas spotyka.
Człowiek dokonuje wyborów zgodnie z Prawem Wolnej Woli i nie jest to tylko jego prawo. To Prawo pisane wielką literą i daje nam całkowicie wolną wolę. To oznacza, że o wszystkim stanowimy sami i co za tym idzie, że jesteśmy odpowiedzialni za wszystkie nasze decyzje.

?… a podświadomość? Będziesz zaprzeczać, że działa nieświadomie? Każdy dziś wie, co to jest podświadomość i jak coś robisz podświadomie, to znaczy, że nie masz na to wpływu, tak czy nie?

No… tak i nie.

No to pięknie… Sugerujesz, że można być jednocześnie nieświadomym i świadomym? No to tu się chyba nie dogadamy…

Ogólnie przyjęta koncepcja zakłada, że działania podświadome są nieświadome, bo przebiegają poza naszą świadomością :)
I rozumując zgodnie z nią należałoby rozróżnić proces świadomy od działań nieświadomych. Tylko, że z punktu widzenia Świadomości masz swobodny dostęp do Podświadomości, masz wpływ na procesy w niej zachodzące a, co za tym idzie, możesz je kontrolować. Tak naprawdę nie istnieje coś takiego jak Nieświadomość jako przeciwieństwo Świadomości. Możesz temu zaprzeczać i możesz mieć argumentów tysiąc – w szkole tego nie uczyli i pewnie uczyć nie będą – ale fakty są faktami. Już nie ma wymówek – jeżeli chcesz możesz się douczyć albo oduczyć :)

Pisząc Świadomość mam na myśli wewnętrzną mądrość – nasze wszystkowiedzące Ja. Najczęściej używamy tego słowa myśląc o „uważności”, ale ma ono dwa różne znaczenia. Popularnie używana świadomość przez małe „ś” to właśnie uważność, stan zwracania na coś uwagi, skupiania się na czymś, posiadania wiedzy na jakiś temat. Pytamy: Czy jesteś tego świadoma/świadomy? i mamy na myśli fakt czy posiadasz określoną wiedzę na dany temat. W ten sposób rozumiemy to słowo i w tym znaczeniu go używamy. Rozumienie to zakłada również istnienie nieświadomości czyli braku wiedzy na dany temat, stanu nie zwracania na coś uwagi, wykonywania czynności mimowolnie, automatycznie. Mówimy wtedy, że nie byliśmy czegoś świadomi. Ale Świadomość, o której piszę to Świadomość przez duże „Ś„ to nasze prawdziwe Ja, wewnętrzna siła, płynąca ze Źródła Wiecznego Życia, to stan bycia.

I tak, biorąc to wszystko pod uwagę, sformułowanie „kreowanie życia” z góry definiuje Świadomy proces, nawet jeżeli wolisz nie brać w tym udziału i zostawić to „kreowanie” swojej Podświadomości. Można by powiedzieć, że robisz coś nieświadomie, ale tak naprawdę na poziomie decyzji godzisz się na to, co jest. Wcale nie żartuję. Postaram się to wszystko wyjaśnić.

Zgodnie z moją wiedzą kreowanie życia to proces, który przebiega w trzech etapach.

Pierwszy to moment zapisu treści – może on być automatyczny lub zamierzony. Automatyczny zapis trwa cały czas. Reagujemy na świat wewnętrzny i zewnętrzny zgodnie z naszymi programami wtedy, kiedy godzimy się na to co widzimy i słyszymy, a także wtedy, kiedy temu zaprzeczamy. Sprzeciw zazwyczaj wynika z utrwalonych treści a tym samym je potwierdza. Zamierzony zapis to aktywne działania mające na celu zmianę treści naszych programów. Ma on miejsce, kiedy celowo zmieniamy nasze zachowania, nawyki, reakcje, opinie czy światopogląd.

Drugi etap to odtwarzanie zapisu. To ciekawy mechanizm, ale dość skomplikowany i pozwolisz, że wyjaśnię to w innym artykule. Możemy na niego wpływać modyfikując treści i jasno oceniając cel naszych działań, ale zazwyczaj nie bierzemy w nim „czynnego” udziału. To co nas spotyka na codzień, wydarzenia, w których uczestniczymy, stanowi jego końcowy efekt..

Trzeci etap to obserwacja i ocena zdarzeń. Jest on bardzo ważny, bo od niego w dużej mierze zależą pozostałe. Jest nieodzowną i często mimowolną częścią naszego życia, bo w większości nie zdajemy sobie sprawy z tego jak ważne są nasze reakcje/myśli na to co pojawia się w naszej codzienności. Reagujemy i oceniamy wszystko z czym się spotykamy: od koloru bluzki prezenterki w telewizji do myśli, emocji i uczuć, które się w nas pojawiają. Ocena ta, choć czasem trudno to pojąć, wynika z naszych zapisów, ale jest też, i to jest najważniejsze, podstawą do przyszłej kreacji. To właśnie dlatego etap ten jest tak istotny.

Te trzy etapy tworzą proces, który jest praktycznie niezauważalny i większość ludzi nie przywiązuje do niego wagi. Ale czy tego chcemy czy nie, w ten oto sposób każdy z nas tworzy własne życie.

Niektórzy uważają, że otrzymujemy Świadomość w momencie urodzenia, inni, że już w czasie ciąży, a jeszcze inni, że jakiś czas przed poczęciem. Ale czy mamy już zapisane pewne treści rodząc się czy też rodzimy się jako „biała karta”? Na temat zdania są podzielone. W niektórych przypadkach może to nawet przypominać sławne: Co było pierwsze jajko czy kura? :D
Jednak niezależnie od tego kiedy pojawia się pierwszy zapis, jest pewne, że w trakcie ciąży jak i w pierwszych latach podlegamy programom i decyzjom naszych bliskich. Wtedy też chłoniemy wszystko co widzimy i słyszymy bez żadnego filtra. Obserwujemy, przeżywamy, zapisujemy, działamy. Tworzymy przekonania i przywiązania. Tworzymy bazę do przyszłych kreacji.
Dorastając coraz częściej sprzeciwiamy się, domagamy się, chcemy. Uważamy, że się nam należy. To ważny etap, bo w nim tworzy się przekonanie dotyczące naszych możliwości. Jeżeli rodzice nam „udowodnią”, że nie możemy, w przyszłości móc nie będziemy. Jeżeli nauczą nas jak odróżniać dobrą zmianę od zbędnej i jak zmieniać, będziemy czuli, że możemy i będziemy umieli robić to z korzyścią dla nas.
Po okresie buntu przychodzi czas na akceptację. Jeżeli nasze życie przebiega zgodnie z oczekiwaniami, przyjmujemy, a jeżeli jest gorzej niż możemy przyjąć, postępujemy zgodnie z tym czego nas nauczono: staramy się to zmienić, albo wiemy, że nie jest to możliwe i trwamy w smutku i bezsilności lub zwyczajnie godzimy się na to mówiąc: Jest jak jest… – plus obowiązkowe westchnięcie. Odtwarzamy taśmę.
Ale choć czasem nie zdajemy sobie z tego sprawy, w każdej najmniejszej chwili naszego istnienia, podejmujemy decyzje dotyczące jakości naszego życia. Są to maleńkie krople w oceanie naszej rzeczywistości, ale każda z nich jest ważna i każda z nich ma znaczenie. Jeżeli tworzą przyjazne i serdeczne otoczenie, przyciągają podobne zdarzenia, ale jeżeli uważamy, że „nie jest źle, ale dobrze wcale” albo, że świat jest przeciwko nam, przyciągają zdarzenia potwierdzające nasze przekonania.

Kreowanie życia to zawsze jest świadomy proces, nawet jeżeli zostawiasz go bez korekcji. Zawsze jest ten moment, w którym podejmujesz decyzję, nawet kiedy, jak mówią „działasz z automatu”. W tym przypadku też kiedyś taką decyzję podjęłaś/podjąłeś i tak żyjesz. Zawsze, podkreślam, zawsze musiałaś/musiałeś wyrazić zgodę na to co jest. (pauza)
Wiem co chcesz powiedzieć i pozwól, że Cię uprzedzę – pomijam w tych rozważaniach wydarzenia niosące za sobą wielkie cierpienie. Choć podlegają tym samym prawom, są wyjątkowej i delikatnej natury i pozwól, że ominę je w tym artykule.

Ok. To zrozumiałe. Kontynuuj.

Różnica między kontrolowanym i zamierzonym kształtowaniem teraźniejszości, a pozostawianiu rzeczy takimi jakie są, jest jedynie taka, że w pierwszym przypadku decydujesz o tym co konkretnie chcesz, żeby pojawiło się w Twoim życiu i kontynuujesz zgodnie z tym co postanowiłaś/postanowiłeś, a w drugim po prostu przyjmujesz co jest.

Chcę podkreślić, że jestem daleka od krytykowania i faworyzowania któregokolwiek z podejść – uważam, że każdy ma swój własny życiorys i każdy, zgodnie z Prawem Wolnej Woli może decydować jak ma on przebiegać. Mało tego, jest wiele osób zupełnie zadowolonych z tego co się w ich życiu działo i dzieje i nie widzą powodów, żeby interweniować :) Sama wiara, że wszystko działa tak jak powinno i że wszystko jest takie jak ma być, poparta odpowiednim zapisem w Podświadomości, w zupełności wystarcza. Bo jeszcze muszę wspomnieć o jednej sprawie: Treści, które decydują o naszej kreacji są zapisywane w Podświadomości.